Bυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας

Το Bυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας στην Υπάτη λειτουργεί από τον Ιανουάριο του 2007. Στεγάζεται στο κτήριο των λεγόμενων «Καποδιστριακών Στρατώνων», που ανεγέρθηκε το 1836 για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού..
Στο Μουσείο, που αναπτύσσεται σε δύο ορόφους, παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά ευρήματα, που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Φθιώτιδας και χρονολογούνται στην παλαιοχριστιανική και βυζαντινή περίοδο (4ος-14ος αι.). 
Στο ισόγειο, η έκθεση είναι αφιερωμένη στα παλαιοχριστιανικά ψηφιδωτά της Φθιώτιδας (4ος-6ος αι.) και έχει έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ενώ στον όροφο περιστρέφεται γύρω από το θέμα της λατρείας κατά την παλαιοχριστιανική και βυζαντινή περίοδο. Στην αίθουσα της παλαιοχριστιανικής περιόδου εκτίθενται κυρίως μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη και ψηφιδωτά δάπεδα, προερχόμενα τα περισσότερα από βασιλικές, ενώ τα κεραμικά, που παρουσιάζονται (χρηστικά σκεύη, λυχνάρια, υφαντικά βάρη κ.ά.), δίνουν στοιχεία για τον καθημερινό βίο της εποχής. Στην αίθουσα της βυζαντινής περιόδου, δεσπόζουσα θέση κατέχουν τα μέλη ενός βυζαντινού μαρμάρινου τέμπλου από ναό, που εντοπίστηκε σε ερειπιώδη κατάσταση στην Αγναντη Λοκρίδος (12ος-14ος αι.). Επίσης εκτίθενται αρχιτεκτονικά γλυπτά από μη σωζόμενο βυζαντινό ναό στα Αλεπόσπιτα (12ος αι.).
Ανάμεσα στα εκθέματα του Βυζαντινού Μουσείου Φθιώτιδας σημαντική θέση καταλαμβάνουν τα νομίσματα, από τα οποία αντλούνται στοιχεία για τη νομισματική κυκλοφορία στη Φθιώτιδα κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Παρουσιάζονται νομισματικοί «θησαυροί» και μεμονωμένα νομίσματα, που έχουν προέλθει από ανασκαφικές έρευνες, παραδόσεις και περισυλλογές.
Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του ορόφου εκτίθεται μέρος της νομισματικής συλλογής του Υπαταίου Κωνσταντίνου Κοτσίλη, η οποία δωρήθηκε στο ελληνικό κράτος, με σκοπό να εκτεθεί στο Μουσείο. 
Η Συλλογή περιλαμβάνει 3.000 νομίσματα, αρχαία ελληνικά, ρωμαϊκά, βυζαντινά, μεσαιωνικά, νεότερα και σύγχρονα. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει αντιπροσωπευτικά δείγματα της συλλογής, που καλύπτουν μεγάλη έκταση στο χώρο και στο χρόνο.
Το Βυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας στην Υπάτη δίνει την ευκαιρία στους κατοίκους της περιοχής, αλλά και στους πολυάριθμους επισκέπτες της να έρθουν σε επαφή με τον αρχαιολογικό πλούτο της Φθιώτιδας, περιηγούμενοι τις αίθουσές του και γνωρίζοντας μέσω αυτών τα μνημεία της.

Μέσα σε ένα μαγευτικό περιβάλλον, στο δρόμο προς το Λυχνό και αρκετά κοντά στην Υπάτη, συναντάμε την Ιερά Μονή Αγάθωνος, σε υψόμετρο 553 μέτρα, στην πλαγιά του όρους «Οίτη». Κτισμένη τον 14ο-15ο αιώνα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής τεχνοτροπίας.

Η προφορική παράδοση αναφέρει πως το παλιό Μοναστήρι, που ασκήτευε ο Όσιος Αγάθωνας και βρισκόταν στα όρια των γειτονικών χωριών Λυχνού και Καστανιάς, έπαθε καθίζηση και η εικόνα της Παναγίας εξαφανίστηκε, για να βρεθεί σε φωτόλουστη σπηλιά και εκεί, κοντά στη σημερινή του θέση, να κτίσει ο Όσιος το μοναστήρι τον 14ο με 15ο αιώνα. Ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι των γύρω χωριών και κυρίως αυτοί του κοντινού Λυχνού μιλούν για την ύπαρξη «στα παλιά χρόνια» μοναστηριού στο νοτιοδυτικό μέρος του χωριού σε κοντινή θέση που καλείται «Παλιομονάστηρο». Στο μοναστήρι αυτό, πάντοτε σύμφωνα με την παράδοση, ασκήτευε ο μοναχός Αγάθωνας, άγνωστο πότε.
Η Μονή μετά το θάνατο του Οσίου Αγάθωνα ονομάστηκε από τους μοναχούς, μονή του Αγάθωνα. Ακολουθώντας τις καταστροφές από τους κατά καιρούς επιδρομείς στον Δήμο Υπάτης, η Ιερά Μονή Αγάθωνος υπέστη και αυτή καταστροφές, με κυριότερη το 1822 από τον Δράμαλη, που πυρπόλησε το καθολικό.

Διασώζονται στη Μονή πολλά πολύτιμα κειμήλια και τίμια λείψανα. Τα ιερά κειμήλια που υπάρχουν σήμερα στο Μουσείο της Μονής είναι πολλά και ενδιαφέροντα.Δεκάδες σταυροί, ιερά σκεύη, αρτοφόρια, άγια λείψανα, ιερές εικόνες, άμφια, κώδικες, βιβλία, συλλέχθηκαν από τους ναούς και τις διαλυμένες μονές της περιοχής από τον Ηγούμενο Γερμανό Δημάκο και μ’ αυτό το τρόπο διεσώθησαν από τους αρχαιοκάπηλους.
Σήμερα στο χώρο της Ιεράς Μονής αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο, ο επισκέπτης έχει την χαρά, όχι μόνο να απολαύσει τη φύση αλλά και να βιώσει έντονα το θρησκευτικό συναίσθημα και να νιώσει την προσπάθεια που έγινε στο πέρασμα του χρόνου για την προστασία και τη διαφύλαξη της Εθνικής Συνείδησης.
Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει επίσης τον μοναδικό βιότοπο με τα παγώνια, τους φασιανούς, τις πέρδικες, τις πάπιες και διάφορα αλλά είδη πτηνών. Επίσης έχει τη χαρά να δει ελάφια, φασιανούς, αγριοπρόβατα και πέρδικες σε έναν ειδικό χώρο 1.200 περίπου στρεμμάτων, που αποτελεί και το Εκτροφείο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

Έχει επίσης τη δυνατότητα να επισκεφτεί το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στις αίθουσες του οποίου εκτίθενται τα κυριότερα είδη της πανίδας και της χλωρίδας του Εθνικού Δρυμού της Οίτης.
Κατά καιρούς στη Μονή λειτούργησαν διάφορες σχολές, ιερατική, γεωργική και δασική. Σήμερα λειτουργεί εκτροφείο θηραμάτων και μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Οίτης (1953). Γιορτάζει την 6η και την 15η Αυγούστου.

• Η σελίδα του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού
• “Οίτη, μαγικό βουνό” ένα άρθρο απο τον Κύριο Θοδωρή Αθανασιάδη στην Εφημερίδα των Συντακτών.

  Ο ορεινός όγκος της Οίτης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος και τμήμα του ορεινού συγκροτήματος των βουνών της Στερεάς, τόσο γεωμορφολογικά όσο και ιστορικά. Είναι πολύ στενή η σχέση που συνδέει την άγρια ζωή στην ευρύτερη περιοχή του συγκροτήματος, που αποτελείται από τα Βαρδούσια, τη Γκιώνα, την Οίτη, το Καλλίδρομο ακόμα και τον Παρνασσό και βρίσκονται σε άμεση σύνδεση με την οροσειρά της Πίνδου.

  Η Οίτη βρίσκεται στα όρια της Φθιώτιδας και της Φωκίδας και η ψηλότερη κορυφή της είναι ο Πύργος (2.152 μ.). Η εικόνα του βουνού από τη βόρεια πλευρά, όπου το βουνό καταλήγει στην κοιλάδα του Σπερχειού, εντυπωσιάζει με τις απότομες πλαγιές του και τους κατακόρυφους βράχους, που δημιουργούν εντυπωσιακούς καταρράκτες. Η δημιουργία τους είναι αποτέλεσμα ρηγμάτων και βίαιων μεταβολών που συντελέστηκαν στην κοιλάδα με την πάροδο του χρόνου. Εντυπωσιακός, ο μεγαλύτερος καταρράκτης της Στερεάς Ελλάδας, ο Κρεμαστός, πάνω από τις Κομποτάδες, στο Στενοβούνι, ξεπερνάει τα 100 μέτρα.
  Σε αυτή επίσης την πλευρά τα μεγαλειώδη φαράγγια έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον και την περιέργεια πολλών καταρριχητών και έχουν γίνει παγκοσμίως γνωστά. Εντυπωσιακά φαράγγια, όπως του Γοργοποτάμου, του Κάκαβου, του Καμαριώτη, του Ροδοκάλου και του Γερακάρη είναι σηματοδοτημένα και κατάλληλα «καρφωμένα» για καταρρίχηση. Το επικρατέστερο πέτρωμα είναι ο ασβεστόλιθος και για αυτό η περιοχή είναι διάσπαρτη από καρστικούς σχηματισμούς. Χαρακτηριστική είναι η σπηλαιο- εκκλησία της Αγίας Ιερουσαλήμ (Αρσαλή για τους ντόπιους) κάτω από την κορφή Ψηλαϊνός, κοντά στην Υπάτη και το Αργυροχώρι.

  Ανατολικότερα, κοντά στα Λουτρά Υπάτης και τις Μεξιάτες, βρίσκεται η Φουρνοσπηλιά, με ενδείξεις χρήσης από την νεολιθική εποχή ακόμη και σαν ιερό. Στις Αγιοσπηλιές ή Αη-σπηλιές πάνω από τις Μεξιάτες και στις Γραμμένες Σπηλιές, πάνω από τις Κομποτάδες διασώζονται αγιογραφίες, που επιβεβαιώνουν τη χρήση τους ως καταφύγια μοναχών (ασκηταριά) σε παλιότερες εποχές.
  Πολύ κοντά στην Υπάτη, στην περιοχή του Ξεριά, βρίσκεται και το βάραθρο της Ανεμότρυπας, γνωστό άντρο μαγείας με συνεχή χρήση μαγικών τελετών για τουλάχιστον 2.500 έτη.Ανατολικά βρίσκεται το φαράγγι του ποταμού Ασωπού που είναι το φυσικό όριο μεταξύ Οίτης και Καλλιδρόμου, η διάσχιση του οποίου, κάθε φθινόπωρο, αποτελεί αφορμή για πανελλήνια συνάντηση ορειβατών και φυσιολατρών. Η άγρια ομορφιά του είναι εντυπωσιακή, ιδιαίτερα για τους επιβάτες του σιδηροδρόμου και τους πεζοπόρους του “μονοπατιού των σιδηροδρομικών”.
  Δυτικά, το όριο είναι ο αρχαίος ποταμός Ίναχος (σημερινή Βίστριζα) που χωρίζει την Οίτη από τα Βαρδούσια. Τα άφθονα νερά του κινούσαν παλιότερα πολλούς νερόμυλους και μαντάνια. Σήμερα συμβάλλουν στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, από μια σειρά μικρών υδροηλεκτρικών εργοστασίων.
  Στη νότια πλευρά, το τοπίο γίνεται πιο ήπιο και οι γραμμές πιο ομαλές. Ο Βοιωτικός Κηφισός, φυσικό όριο με τη Γκιώνα και ο Μόρνος, φυσικό όριο με τα Βαρδούσια, ορίζουν την περιοχή του βουνού με τα απέραντα ελατοδάση.
  Το 1/2 περίπου της έκτασης του βουνού χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός, από το 1966, με σκοπό τη διατήρηση της βιοποικιλότητάς του και τη διαφύλαξη των ιδιαίτερων γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών. Η εικόνα του άγριου και απρόσιτου βουνού που δημιουργείται κοιτάζοντας από χαμηλά, ιδιαίτερα από την ανατολική και βόρεια πλευρά, αντικαθίσταται από μια άλλη εικόνα εντελώς διαφορετική, όταν βρεθούμε στην καρδιά της Οίτης.
  Στο οροπέδιο της Καταβόθρας, νοτιοδυτικά του Δρυμού, βρίσκεται, αφενός μεν, το ομώνυμο σπηλαιοβάραθρο, το οποίο παλιότερα είχε δώσει το όνομά του στο βουνό, αφετέρου τα ερείπια της Πυράς, ενός σημαντικού ιερού της αρχαιότητας, αφιερωμένου στον Ηρακλή. Στην περιοχή υπάρχει ένα πλήθος από παραδοσιακές βρύσες, όπως η Αμαλιόβρυση, η Περδικόβρυση και η βρύση του Καλόγερου (Χότζα) καθώς και πλούσιες πηγές, όπως ο Ρουφιάς, τα Βελούχια, η Ασπρόβρυση, η Κυδωνιά και πολλές άλλες.
  Η πλούσια χλωρίδα, αποτέλεσμα τόσο της σύστασης των πετρωμάτων, όσο και των ιδιαίτερων κλιματικών συνθηκών, δίνει ιδιαίτερη αξία στον χαρακτήρα του βουνού, που θεωρείται ένα από τα αγαπημένα βουνά των φυσιολατρών, των πεζοπόρων, των ορειβατών και των ποδηλατών. Η σημαντική πανίδα της Οίτης χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ενός μικρού αριθμού αγριόγιδων, που δυστυχώς κυνηγιούνται ανηλεώς από λαθροθήρες, και από μεγαλύτερους αριθμούς διαφόρων θηλαστικών και πλήθος πουλιών. Στα νοτιοανατολικά βρίσκεται το οροπέδιο Μακρυκάμπι, από παλιά σταυροδρόμι των ορεινών διαδρομών και αξιόλογο καταφύγιο της άγριας ζωής.

Μια καινοτόμος εκπαιδευτική δράση για τη μελέτη και διάδοση της επιστήμης της Αστρονομίας.
Το “Κακογιάννειο Αστεροσχολείο Υπάτης” είναι τμήμα του Εργαστηριακού Κέντρου Φυσικών Επιστημών (ΕΚΦΕ) Φθιώτιδας, με αντικείμενο την Αστρονομία.
Οι εγκαταστάσεις του περιλαμβάνουν:
Αμφιθέατρο «Ειρήνης Κακογιάννη»
Στο αμφιθέατρο πραγματοποιούνται παρουσιάσεις – διαλέξεις-εκδηλώσεις και είναι χωρητικότητας 70 θέσεων.
Αστροθέατρο «Σταύρου Κακογιάννη»
Το αστροθέατρο είναι ένα μικρό πλανητάριο 50 θέσεων και διαθέτει ημισφαιρική οθόνη διαμέτρου 5,5 m και προβολικό πλανηταριακό σύστημα STARLAB.
Αστεροσκοπείο
Το Αστεροσκοπείο μας είναι εξοπλισμένο με τηλεσκόπιο plane wave CDK 17 ιντσών.
Ιστοσελίδα Αστεροσχολείου

Ένα από τα πιο όμορφα χωριά του Νομού Φθιώτιδας, χτισμένο στους πρόποδες της Οίτης και σε ύψος 35 μ. μέσα στο πράσινο, τις φυσικές ομορφιές και τα γάργαρα νερά του ποταμού Γοργοποτάμου.
Απέχει 8 χιλιόμετρα από την Λαμία.Η ονομασία « Γοργοπόταμος » οφείλεται στον ομώνυμο ποταμό που κυλάει δίπλα στο χωριό και καταλήγει στον Σπερχειό ποταμό.
Πάνω απ’ το χωριό βρίσκεται η Ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου που ενώνει τις δύο πλαγιές της Οίτης και στην οποία περνά σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών – Θεσσαλονίκης.
Σ’ αυτή την γέφυρα γράφτηκε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας. Την νύχτα της 25 Νοεμβρίου του 1942, οι ενωμένες αντιστασιακές οργανώσεις του Ε.Α.Μ και του Ε.Δ.Ε.Σ σε συνεργασία με το Αγγλικό Κλιμάκιο του Συνταγματάρχη Μάγερ, ανατίναξαν την γέφυρα προκαλώντας μεγάλη καθυστέρηση στην διέλευση των Γερμανών που πίεζαν τους συμμάχους στην Αφρική.
Η Ελληνική κυβέρνηση το 1982 καθιέρωσε ως επίσημο εορτασμό της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης το Γοργοπόταμο και ημερομηνία εορτασμού , αυτήν της ανατίναξης της Γέφυρας.